MAGDALENA POPIEL
Prof. dr hab. Magdalena Popiel pracuje w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się literaturą modernizmu w perspektywie estetycznej i antropologicznej oraz komparatystyką literacką i kulturową. Autorka książek: Świat artysty. Modernistyczne estetyki tworzenia (2018), Wyspiański. Mitologia nowoczesnego artysty (2007), Oblicza wzniosłości. Estetyka powieści młodopolskiej (1999). Współredaktor Światowej historii literatury polskiej. Interpretacje (2020) i The Routledge World Companion to Polish Literature (2022), współautor Kulturowej teorii literatury (2006, 2012). Redaktor naukowy Serii „Biblioteka Narodowa” Ossolineum (2005-2010), współtwórca Serii „Biblioteka Polska” Universitas, prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych, członek Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAU, Rady Programowej „Biuletynu Polonistycznego”, Rady Programowej „Ricerche Slavistiche”, Komitetu Redakcyjnego „Przestrzeni Teorii”, współredaktor serii „Inventio. Antropologia tworzenia – krytyka genetyczna – interpretacja” (WUJ i WUŚ). Współorganizatorka Światowych Kongresów Polonistów i Konkursu im. Jana Kochanowskiego oraz cyklu Wykładów Jagiellońskich im. Czesława Miłosza. Koordynator multimedialnego słownika Sensualność w kulturze polskiej . Recenzentka i laudatorka w przewodach nadania tytułu doctora honoris causa profesorom: M.Delaperriere, A.Woldanowi, L.Marinellemu, C.Geambasu.
|
Profesor i prodziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Katedry Międzynarodowych Studiów Polonistycznych, dyrektor Centrum Studiów Humanistycznych. Zajmuje się komparatystyką, przekładoznawstwem i humanistyką medyczną. Autor książek Porównanie i przekład. Komparatystyka między tablicą anatoma a laboratorium cyfrowym (2016), Komparatystyka i interpretacja. Nowoczesne badania porównawcze wobec translatologii (2010), Niewspółmierność. Perspektywy nowoczesnej komparatystyki (autorska antologia, 2010). Współautor opracowań: Literatura światowa i przekład. Historie i teorie nowoczesnej komparatystyki od szkoły amerykańskiej do biohumanistyki (2022); Archiwa dyscypliny. Historie i teorie nowoczesnej komparatystyki od Herdera do szkoły amerykańskiej (2022); The Routledge World Companion to Polish Literature (2022); Wiek teorii. Sto lat nowoczesnego literaturoznawstwa polskiego (2020), Światowa historia literatury polskiej. Interpretacje (2020). Współredaktor naukowy serii „Hermeneia”. Wykładał i prowadził projekty badawcze na uniwersytetach amerykańskich i europejskich.
|
Prof. dr hab., zatrudniony w Katedrze Teorii Literatury Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się literaturą XX i XXI wieku, najnowszymi teoriami literatury, komparatystyką kulturową, zjawiskami intermedialnymi we współczesnej kulturze. Autor książek Muzyczność dzieła literackiego (2001, 2002, 2012; wyd. ang.: Musicality of a Literary Work, 2018), Muzyka w literaturze. Perspektywy komparatystyki interdyscyplinarnej (2008, 2012; wyd. ang.: Music in Literature: Perspectives of Interdisciplinary Comparative Literature, 2014), Komparatystyka. Studia literackie – studia kulturowe (2013; wyd. ang.: Comparative Literature: Literary Studies – Cultural Studies, 2018), Skryptoralność. Literatura w dobie społeczeństwa medialnego (2022); redaktor tomu Muzyka w literaturze. Antologia polskich studiów powojennych (2002), współredaktor tomów Intersemiotyczność. Literatura wobec innych sztuk (i odwrotnie). Studia (2004), Dysonanse. Twórczość Stefana Kisielewskiego (1911–1991) (2011),Transpozycje. Muzyka w nowoczesnej literaturze europejskiej (2016), Pasaże Witolda Hulewicza (2017), Archiwa dyscypliny. Historie i teorie nowoczesnej komparatystyki od Herdera do szkoły amerykańskiej (2022), Literatura światowa i przekład. Historie i teorie nowoczesnej komparatystyki od szkoły amerykańskiej do biohumanistyki (2022).Studia i rozprawy publikował m.in. w „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Literackim”, „Przestrzeniach Teorii”, „Ruchu Literackim”, niektóre z nich ukazały się w języku angielskim, bułgarskim, francuskim, włoskim i ukraińskim. Członek m.in. Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej i International Comparative Literature Association (AILC/ICLA). Pełni funkcję przewodniczącego Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej Projekty Komparatystyki (Universitas).
|
Doktor habilitowana nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa polskiego, profesor UMK, kierownik Katedry Języka Polskiego w Instytucie Językoznawstwa na Wydziale Humanistycznym UMK. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół współczesnego języka polskiego, w szczególności zagadnień morfologicznych i składniowych. Prace badawcze poświęcone innej problematyce dotyczą teoretycznych i praktycznych zagadnień językoznawstwa normatywnego, stylistyki, języka tekstów prawnych, językoznawstwa sądowego oraz glottodydaktyki. Jest autorką, współautorką lub redaktorką 120 prac naukowych, w tym czterech monografii autorskich: Związki linearne między składnikami grupy nominalnej we współczesnym języku polskim, Toruń 2000, Pozycje składniowe frazy bezokolicznikowej we współczesnym zdaniu polskim, Toruń 2011, (z A. Morozem) Jednostka tekstu prawnego w ujęciu teoretycznym i praktycznym, Toruń 2019, (z A. Walkiewicz) Wszystko w porządku. Szyk języka polskiego: reguły i ćwiczenia dla obcokrajowców, Toruń 2022. Prowadzi badania z naukowcami z renomowanych uczelni w kraju (Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) i zagranicy (Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie n. Odrą, Lwowski Narodowy Uniwersytet im. I. Franki, Stellenbosch University). W 2020 i 2022 r. realizowała projekty NAWA w ramach programu „Promocja języka polskiego”. W latach 2001-2003 była lektorką języka polskiego w Institut National des Langues et Civilisations Orientales w Paryżu (INALCO). W latach 2006-2009 kierowała Studium Kultury i Języka Polskiego dla Obcokrajowców UMK. Równolegle z pracą naukową i dydaktyczną prowadzi działalność popularyzującą wiedzę o języku polskim oraz pełni funkcję biegłego sądowego w dziedzinie językoznawstwa.
|
MAŁGORZATA MIKOŁAJCZAK
Prof. dr hab., kierowniczka Zakładu Literaturoznawstwa w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego, członkini Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W latach 2013-2017 kierowała zespołem realizującym projekt „Regionalizm w badaniach literackich – tradycja i nowe orientacje”. Pełni funkcję członka kolegium i redaktora naukowego serii „Nowy regionalizm w badaniach literackich” (TAiWPN „Universitas”); przewodniczy komitetowi redakcyjnemu serii „Historia Literatury Pogranicza” (Oficyna Wydawnicza UZ). Zasiada w kapitule Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, jest przewodniczącą kapituły nagrody Lubuski Wawrzyn Literacki. W roku 2022 objęła funkcję prezesa Lubuskiego Towarzystwa Naukowego. Autorka monografii poświęconych poezji Urszuli Kozioł i Zbigniewa Herberta, autorka i współredaktorka monografii na temat literackiego regionalizmu. Opracowała Wybór poezji Zbigniewa Herberta w serii Biblioteka Narodowa (Ossolineum 2018). Ostatnio wydała Ramiona Antajosa. Z teorii i historii regionalizmu literackiego w Polsce (2021). Publikowała m.in. w „Pamiętniku Literackim”, „Przestrzeniach Teorii”, „Ruchu Literackim”, „Tekstach Drugich”.
|
JAROSŁAW ŁAWSKI
Eseista, krytyk, profesor literaturoznawstwa, twórca i kierownik Katedry Badań Filologicznych „Wschód – Zachód” na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Białymstoku. Zainteresowania: literatura XIX-XXI wieku, faustyzm i bizantynizm, polsko-wschodniosłowiańskie związki kulturowe, relacje geopolityki i kultury, Młoda Polska, poezja polska XXI wieku, twórczość Zygmunta Glogera, Tadeusza Micińskiego, Czesława Miłosza. Współpracownik ośrodków polonistycznych w Ukrainie, Litwie, Gruzji, Austrii, Bułgarii, Francji, Białorusi, Tajwanie etc. Redaktor Naukowych Serii Wydawniczych „Czarny Romantyzm”, „Przełomy/Pogranicza”, „Colloquia Orientalia Bialostocensia”, „Pisarze Podlasia i Kresów”. Autor monografii: Wyobraźnia lucyferyczna. Szkice o poemacie Tadeusza Micińskiego „Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni” (Białystok 1995), Marie romantyków. Metafizyczne wizje kobiecości. Mickiewicz – Malczewski – Krasiński (Białystok 2003), Ironia i mistyka. Doświadczenia graniczne wyobraźni poetyckiej Juliusza Słowackiego (Białystok 2006), Mickiewicz – Mit – Historia. Studia (Białystok 2010). Edytor Horsztyńskiego Słowackiego w serii Biblioteki Narodowej oraz współredaktor Pism rozproszonych (X t.) Zygmunta Glogera, Pism rozproszonych (IX t.) Tadeusza Micińskiego. Inicjator serii konferencji i monografii Żydzi wschodniej Polski (XIII t.). Wydał: Miłosz: „Kroniki” istnienia. Sylwy (Białystok 2014), Bo na tym świecie Śmierć. Studia o czarnym romantyzmie (Gdańsk 2008), Śmierć wszystko zmiecie. Studia o czarnym romantyzmie (II) (Gdańsk 2020), Ìronìâ, ìstoriâ, geopolìtika: polʹsʹko-ukraïnsʹkì lìteraturnì studìï (Kiiv 2019), Universum Słowackiego. Studia o wyobraźni (Warszawa 2020).Przewodniczący jury Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego „Orfeusz”. Należy do KNoL PAN; członek korespondent PAU i członek zagraniczny Narodowej Akademii Nauk Ukrainy.
|
KATARZYNA DEJA
Dr, adiunktka w Katedrze Historii Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkini zespołu redakcyjnego czasopisma naukowego „Wielogłos”, sekretarzyni Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych. Autorka monografii Polski japonizm literacki. 1900-1939 oraz artykułów publikowanych między innymi w „Ruchu Literackim” oraz „Wielogłosie”. Jej zainteresowania badawcze obejmują literaturę polskiego i europejskiego modernizmu, orientalizm w literaturze polskiej, a także transkulturowość i nową komparatystykę.
|
|
Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych, pracuje w Instytucie Językoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, dyrektorka Szkoły Języka i Kultury Polskiej UŚ. Od 2008 roku pełni funkcję Pełnomocniczki Dziekana Wydziału Humanistycznego ds. Studentów Zagranicznych, a od 2010 roku jest Pełnomocniczką Rektora UŚ ds. studentów zagranicznych. Jej zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół następujących zagadnień: fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, język artystyczny (szczególnie prozy science fiction), sytuacja językowa na Śląsku, nauczanie języka polskiego obcokrajowców. Jest od dwóch kadencji przewodniczącą Rady Naukowej programu edukacji regionalnej, członkinią Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Komitetu Językoznawczego PAN, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Komisji Socjolingwistyki Międzynarodowego Komitetu Slawistów, Stowarzyszenia Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego „Bristol” Od 1998 roku była członkinią ministerialnych komisji rekrutacyjnych osób pochodzenia polskiego na studia w Polsce. Była profesor wizytującą na University of Toronto, w na University of Alberta w Edmonton, na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych. Prowadziła wykłady gościnne na uniwersytetach na Białorusi, w Brazylii, w Czechach, Chinach, Japonii, Korei Południowej, Kanadzie, Macedonii, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, USA, we Włoszech i na Węgrzech. Jest autorką książek: Język polskiej prozy fantastyczno-naukowej (Katowice 1991), Mowa Górnoślązaków oraz ich świadomość językowa i etniczna (Katowice 2006, 2008), Oberschlesien – Sprache und Identität (Hildesheim 2011), kilkakrotnie wznawianego podręcznika Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego (wspólnie z Danutą Ostaszewską, Warszawa 2000 i wyd. następne) oraz autorką zbioru zadań do tegoż podręcznika Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Ćwiczenia (Warszawa 2007), współautorką książki (wraz z G. Hentschelem, I. Feketem) Śląski lekt i jego użytkownicy. Rozpowszechnienie, postawy społeczne wobec śląszczyzny, żywotność germanizmów w lekcie śląskim (Berno 2022), redaktorką naukową 6-tomowego dzieła stanowiącego pokłosie VI Światowego Kongresu Polonistów: Polonistyka na początku XXI wieku. Diagnozy. Koncepcje. Perspektywy (Katowice 2018). Wspólnie z Anną Majkiewicz napisała podręcznik Śpiewająco po polsku (Katowice 2004, 2006, 2022) . Wraz z prof. dr hab. Danutą Rytel-Kuc (Rytel-Schwarz) zorganizowała dwie konferencje polsko-niemiecko-czeskie poświęcone certyfikacji języka polskiego jako obcego oraz zredagowała publikacje pokonferencyjne (wyd. Gnome – Katowice 2006 oraz PeterLang – Frankfurt am Main 2008). Współprzewodniczyła radzie eksperckiej powołanej przez MNiSW opracowującej ekspertyzę nt. stanu i perspektyw nauczania języka i kultury polskiej w świecie, która została opublikowana pt. Nauczanie i promocja języka polskiego w świecie. Diagnoza – stan – perspektywy, Katowice 2018. Jest współredaktorką serii „Biblioteka Interpretacji” oraz „Czytaj po polsku”.
|
|
Rada Programowa
Maria Delaperrière – prof., dr hab., doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2016) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego (2017), aktualnie profesor emeritus, wcześniej zatrudniona w Institut National des Langues et Civilisations Orientales (INALCO; Département de l’Europe Centrale et Orientale; w latach 1985–2009 kierowała Sekcją Języka Polskiego). Autorka książek: Les avant-gardes polonaises et la poésie européenne. Étude sur l’imagination poétique (Paris 1991; przekład polski: Polskie awangardy a poezja europejska, przeł. A. Dziadek, Katowice 2004), Dialog z dystansu. Studia i szkice (Kraków 1998), Pod znakiem antynomii, studia i szkice o polskiej literaturze XX wieku (Kraków 2006), La littérature polonaise à l’épreuve de la modernité (2008), Literatura polska w interakcjach. Szkice porównawcze z literatury i kultury (Warszawa 2010), Okiem innego. Studia porównawcze o polskiej tożsamości literackiej i kulturowej (Kraków 2022). Redaktorka tomów: Le Baroque en Pologne et en Europe (Paris 1990), Convergences européennes – conscience nationale et conscience européenne dans les littératures slaves, baltes, balkaniques et hongroise au XXe siècle(Paris 1993), Littérature et émigration dans les pays de l’Europe centrale et orientale (Paris 1996), L’Histoire littéraire de l’Europe médiane. Des origines à nos jours (Paris 1998), Modernisme en Europe centrale. Les avant-gardes (Paris 1999), (Post)modernisme en Europe centrale. La crise des idéologies (Paris 1999), Mickiewicz par lui-même (Paris 2000), Słowacki aujourd’hui (Paris 2002), Absurde et dérision dans le théâtre est-européen (Paris 2003), La poésie polonaise du vingtième siècle. Voix et visages (Paris 2004), La littérature face à l’histoire. Discours historique et fiction dans les littératures est-européennes (Paris 2005), Czesław Miłosz et le vingtième siècle (Paris 2006), Joseph Conrad – un Polonais aux confins de l’Occident (Paris 2009), Juliusz Słowacki: lectures contemporaines (Paris 2002), Aleksander Wat sur tous les fronts (Paris 2013), Miłosz et la France (Paris 2013), Pensée et culture en Pologne: XX et XXI siècle, „Revue des études slaves” (2014, t. 85), Norwid, notre contemporain (Paris 2015), Chemins de la modernité polonaise: de „La Terre promise” à „L’Avant-printemps” (Paris 2016), Gustaw Herling-Grudziński, témoin de son époque (Paris 2019), Henryk Sienkiewicz, voyageur dans le temps et dans l’espace (Paris 2018); współredaktorka tomów: Panorama de la littérature polonaise des origines à 1822 (Warszawa–Paris 1991), Paris „capitale culturelle” de l’Europe Centrale? Les échanges intellectuels entre la France et les pays de l’Europe médiane, 1918–1939 (Paris 1997),L’enseignement du polonais en France. Assises 2001 (Paris 2002), La France et la Pologne au-delà des stéréotypes (Paris 2004), Europe médiane. Aux sources des identités nationales (Paris 2005), La Pologne multiculturelle (Paris 2010), Józef Czapski, itinéraires de vérité (Paris 2020). Członkini komitetu redakcyjnego kwartalnika „Revue des Études Slaves”, rady programowej: kwartalnika „Postscriptum Polonistyczne” i rocznika „Prace Filologiczne (Literaturoznawstwo)”, rady naukowej dwumiesięcznika „Teksty Drugie”, periodyku„Śląskie Studia Polonistyczne” i pisma „Wielogłos”. Przewodnicząca Ośrodka Badań środkowo-europejskich (Centre d’Études de l’Europe Médiane) w INALCO (1998–2007), przewodnicząca komisji konkursu agregacyjnego dla absolwentów polonistyki we Francji (1998–2005), sekretarz Generalny Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu (2009–2019), przewodnicząca Rady Programowej Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych.
Constantin Geambasu
Krystyna Jaworska
Luigi Marinelli
Henryk Siewierski – prof. dr, zatrudniony od roku 1987 w Universidade de Brasília (Departamento de Teoria Literária e Literaturas). Wcześniej pracował w Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Lizbońskim. Zajmuje się literaturą polską XIX i XX wieku, literaturą porównawczą, przekładem literackim, literaturą języka portugalskiego. Autor książekSpotkanie narodów (Paryż 1984), Jak dostałem Brazylię w prezencie (Kraków 1998), História da literatura polonesa(Brasília 2000), Raj nie do utracenia. Amazońskie silva rerum (Kraków 2006), „Architektura słowa” i inne szkice o Norwidzie (Kraków 2012), Livro do Rio Máximo do Padre João Daniel (São Paulo 2012), Szkice brazylijskie (Warszawa 2016), Agostinho da Silva: Vida conversável (Sintra 2020), tomów poezji Outra língua (Cotia 2007), Lago Salgado (Rio de Janeiro 2012), Da capo al fine (Rio de Janeiro 2020). Redaktor i współredaktor m.in. tomów: Heranças e desafios na América Latina: Brasil – Chile (Brasília 2003), 33 wiersze brazylijskie (Warszawa 2011). Przełożył na język portugalski między innymi utwory Brunona Schulza, Stanisława Lema, Bronisława Geremka, Leszka Kołakowskiego, Czesława Miłosza, Zbigniewa Herberta, Cypriana Norwida, a na polski między innymi wiersze Fernanda Pessoi, João Cabrala de Melo Neto, Carlosa Drummonda de Andrade e Marca Lucchesiego. Redaktor czasopisma „Aproximações. Europa de Leste em Língua Portuguesa” (1986–1991), członek zespołu redakcyjnego czasopisma „Projeções” (1999–2009) i pisma Polonii brazylijskiej „Polonicus” (od 2010 roku). Był dyrektorem Instituto de Letras Universidade de Brasília (1997–2005) oraz Wydawnictwa tegoż Uniwersytetu, w którym był też redaktorem serii wydawniczej Poetas do mundo. W roku 2011 stworzył na Universidade de Brasília Katedrę Cypriana Norwida, ośrodek badań literatury i kultury polskiej w Brazylii. W roku 2017 otrzymał nagrodę Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie.
Svitlana Sukharieva – profesor, doktor habilitowana nauk humanistycznych, kierowniczka Katedry Polonistyki i Przekładu Wołyńskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Łesi Ukrainki (Łuck, Ukraina); koordynatorka Instytutu Polski działającego na tejże uczelni, redaktorka-koordynatorka „Biuletynu Polonistycznego” IBL PAN, członkini zespołu redakcyjnego czasopisma naukowego „Kijowskie Polonistyczne Studia” (Kijowski Uniwersytet Narodowy imienia Tarasa Szewczenki), redaktorka czasopisma „Ukraina i Polska: przeszłość, teraźniejszość, perspektywy”; członkini Rady Ekspertów ds. Atestacji Kadry Naukowej w Dziedzinie Filologii i Komunikacji Społecznej Ministerstwa Oświaty i Nauki Ukrainy (od 2022 r.); koordynatorka projektu „Język polski dla przyszłych psychologów z Ukrainy” wspólnie z Wydziałem Psychologii i Kognitywistyki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz projektów NAWA „Geopolonistyka – wirtualny most między kulturami” (IBL PAN, 2022) i „Kobieca strona poezji, czyli przez wiersze do języka” (PAN, Stacja w Rzymie, 2024) w ramach programu „Promocja języka polskiego”, uczestniczka projektu „Improving the Quality of Doctoral Supervisory Training: Capacity Building Workshops” wspólnie z Anglia Ruskin University w Cambridge w ramach programu „UUKi UK-Ukraine R&I twinning grant schem”; tłumaczka książek na język ukraiński: Tryptyku Rzymskiego Jana Pawła II, W szponach dwugłowego orła (T. Staniewski, 2017), Jeńcy września 1939 i Związek Walki Zbrojnej – 1 w Równem 1939-1941 (T. Samsoniuk, 2016 i 2021) i in.; autorka ponad 100 prac naukowych w dziedzinie literatury polskiej i ukraińskiej, języka polskiego, glottodydaktyki i translatoryki, w tym monografii Biblijny wymiar ukraińskiej prozy polskojęzycznej po unii brzeskiej (2008), Przestrzeń retoryczna polskojęzycznej prozy XVII wieku (2015). Nagrodzona odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2016), członkini zarządu Stowarzyszenia Kultury Polskiej na Wołyniu imienia Ewy Felińskiej.
Dorota Walczak-Delanois
Kris Van Heuckelom – dr, pracownik Katedry Kulturoznawstwa Katolickiego Uniwersytetu w Leuven, prodziekan Wydziału Humanistycznego ds. współpracy międzynarodowej; polonista i kulturoznawca; jego dorobek naukowy obejmuje książki takie jak: „Patrzeć w promień od ziemi odbity”. Wizualność w poezji Czesława Miłosza (2004), (Un)masking Bruno Schulz. New Combinations, Further Fragmentations, Ultimate Reintegrations (2009, współred. Dieter De Bruyn), Polish Literature in Transformation (2013, red. Ursula Phillips przy współpracy z Knutem Andreasem Grimstadem i Krisem Van Heuckelomem), European Cinema after the Wall. Screening East–West Mobility (2014, współred. Leen Engelen), Polish Migrants in European Film 1918–2017 (2019) i Nostalgia, solidarność, (im)potencja. Obrazy polskiej migracji w kinie europejskim (od niepodległości do współczesności) (2022).
Roman Baron – dr hab., pracownik naukowy Instytutu Historii Czeskiej Akademii Nauk w Pradze. Członek Rady Programowej Forum Czesko-Polskiego przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej, zarządu Towarzystwa Historyków Republiki Czeskiej, komisji Nagrody im. Mariana Szyjkowskiego przyznawanej przez Instytut Polski w Pradze, współzałożyciel i członek zarządu Polsko-Czeskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczony Odznaką Honorową Bene Merito Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP (2019) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2023). Zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Historia Slavorum Occidenstis“, członek rad i komitetów redakcyjnych czeskich i polskich czasopism naukowych (np. „Slovanský přehled“, „Czech-Polish Historical and Pedagogical Journal“, Dějiny a dějepis“, „Dzieje Najnowsze“, „Prace Historyczne“, „Opera Slavica“). Wykładowca studiów polonistycznych w Instytucie Slawistyki Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Masaryka w Brnie. Współorganizator Kongresów Czechoznawstwa Polskiego i Polonoznawstwa Czeskiego (2016, 2019, 2023). Autor, redaktor lub współredaktor publikacji książkowych – np.: Ambasadorowie wzajemnego zrozumienia. Niedocenieni twórcy pomostów między polską i czeską kulturą (XIX-XXI w.). Studia i szkice (Toruń 2013), Česká polonistická studia: tradice a současnost: filologie – historie – politologie – právo (Praga 2014, wspólnie z Romanem Madeckim), Czeskie badania nad Polską w kontekście Europy Środowej i Wschodniej (Praga 2016, wspólnie z Romanem Madeckim i Janem Malickim), Śladami Polaków w Pradze. Szkice i portrety historyczno-literackie (Praga 2017, wspólnie z Małgorzatą Michalską), Misja życia. Praski polonista Marian Szyjkowski (1883-1952) a idea polsko-czeskiego zbliżenia na polu kultury (Warszawa – Praga 2019), Česká (a slovenská) univerzitní polonistika do roku 1939. Od polonofiství k systematickému bádání o dějinách polského jazyka a literatury (Praga 2023, wspólnie z Renatą Rusin Dybalską i Romanem Madeckim). Recenzent tomu z serii „Nauka o literaturze polskiej za granicą“: Krystyna Kardyni-Pelikánová, Czesko-polski kalejdoskop literacki. Problematyka tożsamości, recepcji oraz dialogu międzykulturowego (Warszawa 2023).
Ariko Kato – doktorka, profesora w Katedrze World Liberal Arts Uniwersytetu Studiów Międzynarodowych w Nagoi (Nagoya University of Foreign Studies) w Japonii. Literaturoznawczyni, kulturoznawczyni, polonistka, tłumaczka literatury polskiej. Zajmuje się literaturą polską XX wieku oraz pamięcią o drugiej wojnie światowej w literaturze i sztuce. Autorka książki Bruno Schulz, modernista z Drohobycza. Księga, obraz, tekst (2023, wyd. jap.: Brūno Shurutsu: Me kara te e, 2012, Award of the Association for Studies of Culture and Representation w 2013). Redaktorka tomów Horokōsuto to Hiroshima: Pōrando to Nihon ni okeru dainijisekaitaisen no kioku [Holokaust i Hiroszima. Pamięć o II wojnie światowej w Polsce i Japonii] (jap., 2021), Pamięć o II wojnie światowej w Polsce i Japonii (2018, współred. Jacek Leociak), Brūno Shurutsu no sekai [Świat Brunona Schulza] (jap., 2013). Przetłumaczyła na j. japoński Medaliony Zofii Nałkowskiej (2015) i Akacje kwitną Debory Vogel (2018, Best Translation Award w 2020 r.). Prowadziła projekty badawcze w Polsce, Stanach Zjednoczonych i Niemczech. Członkini redakcji czasopisma Schulz / Forum. Od czerwca 2025 pełni funkcję przewodniczącej rady programowej Japan Society for the Study of Slavic Languages and Literatures.